โคนสำเร็จปริญญาตรีด้านคณิตศาสตร์ประยุกต์จากมหาวิทยาลัยโทรอนโตใน ค.ศ. 1945 หลังจากที่เข้าเรียนได้ 2 ปีครึ่งจากเวลาปกติ 4 ปี และเข้ารับราชการทหารเป็นเวลา 1 ปีเนื่องจากอยู่ในช่วงสงคราม ต่อมาใน ค.ศ. 1946 เขาสำเร็จปริญญาโทด้านคณิตศาสตร์ประยุกต์ที่โทรอนโตเช่นเดียวกัน ก่อนจะเข้าศึกษาระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดเกี่ยวกับปัญหาการกระเจิงของระบบวัตถุสามชิ้น โดยมีที่ปรึกษาได้แก่จูเลียน ชวิงเงอร์ ในระหว่างที่โคนศึกษาที่ฮาร์วาร์ด เขายังได้รับอิทธิพลจากผลงานด้านฟิสิกส์ของแข็งของจอห์น แฮสบรุก แวน วเล็ก โคนสำเร็จการศึกษาใน ค.ศ. 1948

โคนเข้าทำงานวิจัยหลังปริญญาเอกที่โคเปนเฮเกนจากทุนสนับสนุนของสภาวิจัยแห่งประเทศแคนาดา ก่อนจะเข้าทำงานที่มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอนตั้งแต่ ค.ศ. 1950 ถึง 1960 ในช่วงนั้นเขายังทำงานร่วมกับห้องปฏิบัติการเบลล์ ซึ่งทำให้เขาได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานวิจัยด้านฟิสิกส์ของสารกึ่งตัวนำ และมีผลงานสำคัญร่วมกับโจอาคิน แมซแดก ลัตทิงเกอร์เช่นการพัฒนาแบบจำลองลัตทิงเกอร์-โคน เป็นต้น ซึ่งในระหว่างนั้นโคนได้สละสัญชาติแคนาดาและเป็นพลเรือนสหรัฐตั้งแต่ ค.ศ. 1957

ใน ค.ศ. 1960 โคนย้ายไปยังมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย แซนดีเอโกซึ่งเพิ่งก่อตั้งใหม่ในขณะนั้น โดยดำรงตำแหน่งหัวหน้าภาควิชาฟิสิกส์[9] จนถึง ค.ศ. 1979 ซึ่งในระหว่างนั้นโคนและนักศึกษาของเขาได้แก่จัญจัล กุมาร มชุมทารได้พัฒนา ทฤษฎีบทโคน–มชุมทาร ซึ่งเกี่ยวข้องกับแก๊สแฟร์มี[10][11] ก่อนที่โคนจะย้ายไปดำรงตำแหน่งหัวหน้าสถาบันฟิสิกส์ทฤษฎีที่แซนตาบาร์บารา เขาดำรงตำแหน่งเป็นศาสตราจารย์ที่ภาควิชาฟิสิกส์ มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย แซนตาบาร์บารา ใน ค.ศ. 1984 ที่ซึ่งเขาทำงานจนวาระสุดท้าย

ผลงานเกี่ยวกับทฤษฎีความหนาแน่นฟังก์ชันนัลของเขานั้นเริ่มต้นขณะที่เขาเดินทางไปเยือนเอกอลนอร์มาลซูว์เปรีเยอร์ที่กรุงปารีสร่วมกับปีแยร์ ออแอ็งแบร์ก ทฤษฎีบทออแอ็งแบร์ก–โคนได้รับการพัฒนาหลังจากนั้นร่วมกับลู เจว ชัม และสร้างสมการโคน–ชัมขึ้นมา ซึ่งสมการโคน–ชัมนั้นได้กลายมาเป็นอุปกรณ์สำคัญในวัสดุศาสตร์แผนใหม่[12] และยังใช้ในทฤษฎีควอนตัมของพลาสมาด้วย[12]